Het echte verhaal achter de Nato Strap

Het was donker en stormachtig. Ik kon de golven op het strand horen slaan. Het voelde alsof het vloed werd, omdat er zoveel volume en kracht achter de brekende golven zat. Ik rilde ervan, nerveus.

Ik was echter op een missie, een belangrijke missie. Mezelf verliezen in mijn emoties is geen optie. Emoties zijn wat je hebt, niet wie je bent. Ik bleef tegen mezelf zeggen:

"Ik ben een warrior. Ik kan dit."

Gedreven door mijn doelen, mijn missie en het feit dat ik dit voor het team moest doen, kon ik weer een beetje ontspannen. Het was pas 4 uur 's ochtends en over 3 uur moest ik de brug opblazen. Om 7 uur precies moest het gebeuren.

Ik besloot om even snel een dutje te doen, in een poging om een uurtje te slapen. Ik draaide me om en dreef langzaam weg, ik herinner me dat ik twee keer wakker werd door mijn armen die schokten, je kent dat gevoel vast wel.

Toen ik me eindelijk gevangen voelde in een droom, hoorde ik jeeps het strand op komen. Het was ongeveer 200 meter van waar ik me verstopte. WTF is dit? Ik moet hier weg. Ik moet in beweging komen.

Ik begon te rennen met mijn hoofd laag. Ik baande me een weg door de duinen. Ik realiseerde me dat het niet één jeep was, maar meer dan 10, inclusief enkele tanks. Wat is hier aan de hand? Dit was niet gepland. Ik versnelde en zocht een pad. Elke seconde rende ik sneller en sneller. Plotseling struikelde ik.

Een boomwortel in de weg.

Ik stond weer op, want er zat niets anders op dan verder te gaan. Honderd meter verder voelde ik dat ik iets miste, mijn horloge. Het is cruciaal om de brug precies om 7 uur op te blazen, mijn team rekent op me.

Ik rende terug en was zo opgelucht toen ik mijn horloge daar zag liggen, bedekt met een beetje zand, maar duidelijk verlicht door het maanlicht. Ik raapte het op en zag dat het metalen bandje gebroken was. Dat komt later wel, ik moet nu in beweging blijven, want ik kan op geen enkele manier vechten met de beperkte hoeveelheid wapens die ik bij me had.

Na een paar minuten vond ik een plek om te schuilen en uit te rusten, ver weg van het lawaai, maar ook van de brug, het doelwit. De 9e divisie koos mij voor deze missie omdat ze weten dat ik dingen voor elkaar krijg, wat er ook gebeurt.

Ik rustte even uit en begon na te denken over hoe ik mijn horloge kon repareren. Ik had helemaal geen gereedschap bij me, maar het horloge en de timing waren cruciaal voor mijn missie. Plotseling hoor ik een stem in mijn hoofd. Mijn vader, die meer dan tien jaar geleden is overleden. Hij fluisterde dat ik een bandje moest maken van mijn t-shirt. Ik herinner me dat ik hardop zei

"Bedankt, pap, ik sta bij je in het krijt!"

I ripped off a part of my shirt, put the watch pins back in and started playing around. No way to connect it to the pins themselves so I pushed the t-shirt strap below the watch, behind both pins. I made a knot on the bottom and was wearing my watch again, and more steady than ever before. A strap with light admiralty grey making my military watch suddenly fit for watch enthusiasts. A felt like James Bond. 

Het voelde zelfs comfortabeler en sterker aan. Niet log, maar soepel. Voor de oorlog was ik een grote horlogefan, je kunt me een freak, een fanaat of zelfs een idioot noemen als je wilt. Ik was altijd verliefd op Zwitserse horloges, de beste. Maar vandaag ging het er niet om mooi te zijn, het was het belangrijkste gereedschap om me te helpen mijn werk te doen.

Mijn militaire horloge gaf 6.14 uur aan

Het was 6.14 uur en ik moest terug op schema. Het kost me 15 minuten om terug te gaan en een beetje tijd om de bom te plaatsen, of zoals we altijd zeiden met het team, la bomba. Om het net wat meer flair te geven. In het kamp luisterden we naar Zuid-Amerikaanse muziek, gewoon om de stress een beetje los te laten.

Een half uur later deed ik het. Ik bevestigde la bomba aan een van de eerste pilaren van de brug, dit zou voldoende moeten zijn. Stilletjes liep ik terug naar de duinen, wetende dat mijn ontsteker een bereik van 1 kilometer heeft. Het was 6.55 uur, het bandje was erg vies geworden, maar zat nog goed om mijn pols.

Als je eens wist hoeveel adrenaline en dankbaarheid er door mijn aderen gierde. Nogmaals papa, bedankt dat je me wat creativiteit hebt ingefluisterd. Bedankt om mijn gids te zijn.

Vijf minuten later, om precies 7 uur en geen seconde later drukte ik op de knop. Met veel lawaai, een enorme bol licht werd de brug vernietigd. Hij stortte neer in de rivier en nam zijn stukken mee naar de oceaan.

Missie volbracht

Ik wist dat ik mijn missie had volbracht. Ik wist dat mijn mannen onderweg waren. Ik wist dat ons plan zou slagen en dat we een stap dichter bij vrijheid en gerechtigheid waren. Ik gaf mijn horloge een kusje, keek omhoog naar de lucht en voelde een enorme hoeveelheid liefde voor de mensheid.

Sindsdien heb ik dit horlogebandje en een paar nieuwe horlogebandjes gedragen. Tot op de dag van vandaag is dit het meest comfortabele, mooiste en sterkste horlogebandje dat ik ooit heb gezien. Van directiekamer tot het opblazen van bruggen, het kan alles aan en herinnert me eraan om nooit op te geven. Ik moest dit doen voor het team en heb het gedaan, net als jij!

Nu denk je misschien, wat een verhaal. Ik heb nooit geweten dat dit het verhaal was van de Nato Strap. Nou, nu weet je het. En we nodigen je uit om ook de Geschiedenis van de Nato Strap te lezen, zodat je wat meer inzichten krijgt, echte inzichten.

Eén boodschap in dit hele verhaal is belangrijk om te onthouden: je bent een krijger. Hopelijk niet in een oorlog op dit moment, maar je bent nog steeds op een missie. Een missie om je droomleven te creëren. Een eenvoudig horlogebandje zoals een Nato Strap kan een dagelijkse herinnering zijn om nooit op te geven. Je draagt het, het is jouw geheugensteuntje, maar niemand weet op welke missie je bent.

Doe jezelf niet tekort, wees de krijger die je bent!

Wees de CEO van je leven.

Disclaimer: We hoeven het leven niet altijd te serieus te nemen. Het is belangrijk om vermaakt te worden. Ik hoop dat dit verhaal over de Nato Strap je heeft vermaakt, want het is puur gebaseerd op fictie. In onze blog The History of the Nato Strap kun je lezen waar de Nato Strap voor het eerst het daglicht zag.